Fotografie
Kanwę scenariusza, a więc pierwotny szkic narracji filmowej, stanowi rękopis „Wspomnień Antoniego Hedy „Szarego”, pisany w stalinowskim więzieniu w połowie lat 50-tych, a dokończony w stanie wojennym, oraz wydane w 1990 r. „Wspomnienia „Szarego”. Kim był Antoni Heda „Szary”?
Nie możemy go zapytać, dlaczego wybrał taki pseudonim –„Szary”. Utalentowany partyzancki dowódca, dbający o swoich podwładnych, lubiany i szanowany przez ludność ziem, na których stawiał opór okupantom. Opowiadają o nim jego rodzina, żołnierze, fotografie i wreszcie ocalałe rejestracje sprzed lat, w których wspomina swoje niepospolite życie - choć przybrał pseudonim pospolity.
Przegrana Wojska Polskiego w kampanii wrześniowej 1939 roku w starciu z dwiema potęgami militarnymi, niemieckim Wehrmachtem oraz sowiecką Armią Czerwoną (od 17 września 1939 roku) nie załamała młodego 23- letniego podchorążego Antoniego Hedy.
Jeszcze we wrześniu 1943 roku decyduje się na podjecie kroków zaczepnych przeciwko niemieckiemu okupantowi. W tych akcjach ujawniają się nie tylko cechy dowódcze „Szarego”, lecz także i dbałość o relacje z ludnością cywilną, zapobieganie rekwizycjom. Każde przedsięwzięcie militarne jest przez niego planowane bardzo drobiazgowo, wręcz pedantycznie, następnie omawiane w wąskim gronie. Oddział otrzymuje informacje o celu ataku i zadaniach tuż przed wymarszem.
Wejście Armii Czerwonej w styczniu 1945 roku zastaje awansowanego na kapitana Antoniego Hedę „Szarego” w Radomiu. Mimo rozwiązania AK budowany na sowieckich bagnetach reżim wspierany siłami UB, wojsk Wewnętrznych KW, MO, ORMO stosuje masowe represje skierowane w dorobek Polskiego Państwa Podziemnego; aresztowania, wywózki, eksterminacja.
08.02.1945 roku "Szary" ujawnia się w Państwowym Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego w Radomiu. Był to wybieg, który pozwolił mu opuścić miasto i zapobiec zatrzymaniu. Do zdecydowanych działań „Szary" zostaje zdopingowany, gdy Urząd Bezpieczeństwa uderza w sposób bezpośredni w Jego najbliższych towarzyszy broni a także w rodzinę. Dwaj bracia „Szarego” Stanisław i Jan zostają aresztowani i na skutek bestialskich tortur zamordowani w śledztwie.
W nocy z 4 na 5 sierpnia kapitan Antoni Heda „Szary” przeprowadza na czele zgrupowania w sile 180 - 200 żołnierzy operację opanowania i rozbicia więzienia w Kielcach. Uwolniono 700 uwięzionych.
28 lipca 1948 roku zdradzony i rozpoznany, zostaje czterokrotnie skazany na karę śmierci wyrokiem z dnia 04.01.1950 roku. Kat w wiezieniu dręczy go psychicznie pokazując mu pętlę stryczka, na której miał „Szarego” powiesić. Karę śmierci z 5.04.1950 roku zmieniono na dożywocie. Trwa gehenna rozłąki z żoną oraz córeczkami. Po wydarzeniach 1956 roku, "Szary" oficjalnie dostaje warunkowe zwolnienie.
13 grudnia 1981 roku wpada w ręce bezpieki i w wieku 65 lat zostaje umieszczony w areszcie śledczym. W Białołęce wśród internowanych największym autorytetem na bloku nr 1 jest Antoni Heda.
"Szary" został zrehabilitowany. Dla byłych żołnierzy – „Szaraków" pozostał ojcem i opiekunem. Niespożyta energia i żywotność w obronie Polski i polskości w końcu zostaje doceniona. W 1992 roku Ministerstwo Obrony Narodowej nadaje Mu stopień pułkownika w stanie spoczynku, a Prezydent RP Lech Kaczyński 3 maja 2006 roku przekazuje Antoniemu Hedzie nominację na generała brygady w stanie spoczynku.15 lutego 2008 roku zamknął oczy. Już za życia był mitem.
I anatomię powstawania tego mitu wziął za przedmiot swoich artystycznych dociekań autor filmu.
